Dijagnostika je postupak kojim se definiše bolest ili patološko stanje i sastoji se od anamneze, fizikalnog pregleda i ostalih dijagnostičkih metoda. Predstavlja svaku medicinsku proceduru koja se izvodi sa ciljem prevencije ili otlanjanja bolesti, postavljanja precizne dijagnoze i njenoj praćenja. Određene dijagnostičke metode zahtjevaju ne samo složenu opremu već i izvođenje u strogo kontrolisanim uslovima.
Dijagnostičke metode se grubo mogu podijeliti u dvije grupe:
- invanzivne
- neivanzivne
Invanzivne dijagnostičke metode se koriste kada nije moguće postaviti preciznu dijagnozu pomoću neinvaznih dijagnostičkih metoda. Neke od invanzivnih metoda su venepunkcija i biopsija koja se obično izvodi u operacionoj sali i podrazumijeva tehniku ispitivanja tkiva pod mikroskopom. U grupu invanzivnih dijagnostičkih metoda spadaju i endoskopija, koronarografija i laparoskopska hirurgija.
Neinvanzivne dijagnostičke metode obuhvataju metode pri čijem izvođenju ne dolazi do prekida kontinuiteta kože, nema kontakta sa vidljivim sluzokožama niti sa unutrašnjošću šupljih organa koji na površini tijela inače imaju svoje prirodne otvore. Fizikalni pregledi kao što su inspekcija, perkusija, auskultacija i palpacija, zatim mjerenje pulsa i krvnog pritiska, mjerenje tjelesne temperature, pregled usne duplje, EKG, EEG, EMG su samo neke od brojnih neinvanzivnih dijagnostičkih metoda.
Ciljani razgovor kojim doktor na osnovu Vašeg izlaganja saznaje šta je bitno za postavljanje dijagnoze predstavlja anamnezu, fizikalni pregled se odnosi na prikupljanje informacija o stanju Vašeg zdravlja čulima doktora dok ostale dijagnostičke metode na značaju dobijaju u 20. vijeku naglim razvojem hemije, fizike i tehničkih nauka i danas predstavljaju neodvojivi dio procesa dijagnostike većine bolesti i patoloških stanja.
Urologija je grana kliničke medicine koja se bavi liječenjem (osim operativnim) bolesti mokraćnih organa oba pola i polinih organa muškaraca.
Ljekar specijalista za ovu bolest naziva se urolog, a čije težište rada je postavljeno na dijagnostičkim terapijskim postupcima.
Istraživanja su pokazala da se na nivou opšte medicine rješava blizu 80% zdravstvenih problema pacijenata. Koncept opšte prakse podrazumijeva da se ljekar brine o opštem zdravlju pacijenta, da vodi računa o njegovim redovnim pregledima i prevenciji bolesti. Ljekar opšte prakse nije ograničen na određene organe ili oblasti tijela već liječi pacijente bilo kog uzrasta i pola najčešće sa hroničnim bolestima ili ako postoji više zdravstvenih problema istovremeno.
Hirurgija potiče od grčke riječi cheirourgia i u prevodu znači ruka i rad i osnovni zadatak joj, bez obzira na uslove u kojima se nalazi povrijeđeni ili oboljeli pacijent, da se pruži adekvatna pomoć. Dijagnostika i liječenje se izvode u okruženju koje omogućava kvalitetno izvođenje a može se podijeliti prema pristupu liječenja u četiri grupe:
Interna medicina predstavlja granu kliničke medicine koju praktikuju specijalisti kompetentni da dijagnostifikuju, liječe i rehabilituju pacijente sa bolestima unutrašnjeg organskog sistema. Specijalisti interne medicine se bave opštim zdravljem i dobrobiti odrasle osobe.
Grana interne medicine koja se bavi pitanjima vezanim za srce i krvne sudove naziva se kardiologija. Osnovni simptomi i znakovi bolesti kardiovaskularnog sistema su:
Endoskopija predstavlja skup metoda kliničke dijagnostike koje omogućavaju direktnu optičku vizuelizaciju unutrašnjosti šupljih organa uz pomoć optičkih instrumenata – endoskopa. Endoskopija omogućava direktan pregled gornjeg dijela gastrointestinalnog trakta koji obuhvata jednjak, želudac i dvanaestopalačno crijevo. Specijalista za endoskopiju traži simptome zapaljenja, krvarenja, čireva ili tumora.
Ultrazvuk je zvuk čija je frekvencija iznad gornje granice čujnosti za normalno ljudsko uvo koja iznosi 20 kHz. Primjena ultrazvuka je izuzetno široka i predstavlja jedan od najkorisnijih dijagnostičkih aparata današnjice. Zahvaljujući tehnološkom napretku, ultrazvučnim pregledom je moguće pregledati čitavo tijelo, od glave do pete.
Kolonoskopija predstavlja „zlatni standard“ u dijagnostici. Radi se u uslovima kratkotrajne anestezije, a o tome odlučuje pacijent uz saglasnost anesteziologa. Pregled je vrlo precizan i omogućava otkrivanje i blagovremenu dijagnostiku patoloških promjena debelog crijeva.
